Ja, Andy Tielman, de grondlegger van Indorock! Alle Indische mensen die ik ken, kennen Andy Tielman. Ik ook, hoewel ik niet Indisch ben. Maar ik kom uit Den Haag en ben opgegroeid tussen Indische mensen. Indisch eten vond ik van jongs af aan lekkerder dan Hollands eten. Ik woon nu in Fuerteventura, Canarias en kook nog steeds heel vaak Indisch (of Chinees). Het is wel een hele toer om aan de juiste kruiden te komen. Gelukkig hebben ze in het dorp verderop een Indiase winkel. Daar haal ik heel wat vandaan. En pas geleden stuurde een Indische dame die in Spanje woont mij een zak djeroek poeroet (gedroogde limoenblaadjes). Ik was haar zo dankbaar. Ik kom amper meer in Nederland, maar als ik in NL ben logeer ik altijd bij mijn Indische vriend die in Scheveningen woont. En wat je zegt: de hele dag dag door wordt er gegeten, hahaha. Als een ton kom ik dan terug.
Fuerteventura! Heerlijk. Hier in het vergeten achterland van Portugal is het ook lastig bepaalde ingrediënten te krijgen. Ik kom maximaal twee keer per jaar in NL alleen als het moet ivm familie. Gelukkig heb ik een zus die hier een vakantiehuis heeft. Zij komt twee, drie keer paar en neemt dan sambal brandal, trassi, djeroek poeroet, kemirienoten etc. mee. Ik maak nu wel mijn eigen sambal en improviseer met wat er hier voor handen is. Zoals mijn moeder altijd deed in de jaren dat we ieder jaar verhuisden naar een ander land, andere plek (mijn vader was boormeester). Hier is een lijstje:
Djeroek poeroet blad - Geraspte citroenschil
Serehstengel - Stukje limoenschil
Goela djawa - Donkere basterdsuiker (koop ik in Spanje, hebben ze hier niet)
Santen - Kokosmelk of kokos crema
Salamblaadje - Laurierblaadje
Trassie en petis - Thaise vissaus (dat is wel te krijgen hier)
En echt, het is lekker ook met die vervangers. Adoe! Indo's altijd over eten praten.
Djeroek peroet heb ik nu dus dankzij die Indische dame op het vasteland van Spanje. Sereh kon ik tot voor kort krijgen in een groothandel van groenten en fruit, maar nu niet meer. Pfff. Oké, stukje limoenschil dus. Santen kan ik krijgen in de Indiase winkel- Thaise vissaus heb ik ook. Mijn Indische vriend in Scheveningen heeft mij in mei vorig jaar een pakket met allerlei Indische zaken opgestuurd. O.a. sambal brandal etc. Nooit aangekomen. Erg toch! Ik denk dat zulke pakketten met l,evensmiddelen door de Spaanse douane wordt tegengehouden. Maar ik red mijn kromme kont wel. Eén ding is waar. In Spanje en Portugal zijn ze niet zo geïnteresseerd in andere keukens. Ik heb een Spaanse vriend en hij raakt dat Oosterse eten voor geen meter aan. Heel jammer. Ik kook dus voor mezelf. Dat is bepaald niet Indisch!
Dit vind ik zo mooi...: We zijn hier net klaar met het langgerekte zondagochtend ontbijt. We spraken met onze dochter over eten en wat wij zoal in huis hebben en hoe dat verschilt van haar Groningse studenten-voorraadplank. En hoeveel en vaak zij drie jaar geleden at tijdens haar intensieve wedstrijd roeiseizoen.
Dat ze vreesde tekort te eten waardoor ze honger zou krijgen tijdens de dagelijkse trainingen. Haar herinnering deed mij denken aan een blog van jouw en vertelde het mijn dochter. Over jouw moeder, dat ze nimmer rijst zou laten staan, maar het opat. Wie weet wanneer er weer eten zou zijn?
En dat jij nu precies op dat moment deze blog deelt. Ik vind het geweldig. (En de blog zelf ook) Fijne dag, Liesbeth!
Toeval bestaat niet. Ik had deze blog jaren geleden al eens geplaatst. En dat heb jij onthouden. Wat heerlijk een zondagochtend ontbijt met de studerende dochter. Gezellig. Voor jou ook een mooie dag!
hahaha! Wat een leuk verhaal Lies! Kan me het nog goed herinneren!
Ja, Andy Tielman, de grondlegger van Indorock! Alle Indische mensen die ik ken, kennen Andy Tielman. Ik ook, hoewel ik niet Indisch ben. Maar ik kom uit Den Haag en ben opgegroeid tussen Indische mensen. Indisch eten vond ik van jongs af aan lekkerder dan Hollands eten. Ik woon nu in Fuerteventura, Canarias en kook nog steeds heel vaak Indisch (of Chinees). Het is wel een hele toer om aan de juiste kruiden te komen. Gelukkig hebben ze in het dorp verderop een Indiase winkel. Daar haal ik heel wat vandaan. En pas geleden stuurde een Indische dame die in Spanje woont mij een zak djeroek poeroet (gedroogde limoenblaadjes). Ik was haar zo dankbaar. Ik kom amper meer in Nederland, maar als ik in NL ben logeer ik altijd bij mijn Indische vriend die in Scheveningen woont. En wat je zegt: de hele dag dag door wordt er gegeten, hahaha. Als een ton kom ik dan terug.
Fuerteventura! Heerlijk. Hier in het vergeten achterland van Portugal is het ook lastig bepaalde ingrediënten te krijgen. Ik kom maximaal twee keer per jaar in NL alleen als het moet ivm familie. Gelukkig heb ik een zus die hier een vakantiehuis heeft. Zij komt twee, drie keer paar en neemt dan sambal brandal, trassi, djeroek poeroet, kemirienoten etc. mee. Ik maak nu wel mijn eigen sambal en improviseer met wat er hier voor handen is. Zoals mijn moeder altijd deed in de jaren dat we ieder jaar verhuisden naar een ander land, andere plek (mijn vader was boormeester). Hier is een lijstje:
Djeroek poeroet blad - Geraspte citroenschil
Serehstengel - Stukje limoenschil
Goela djawa - Donkere basterdsuiker (koop ik in Spanje, hebben ze hier niet)
Santen - Kokosmelk of kokos crema
Salamblaadje - Laurierblaadje
Trassie en petis - Thaise vissaus (dat is wel te krijgen hier)
En echt, het is lekker ook met die vervangers. Adoe! Indo's altijd over eten praten.
Slamat makan!
Djeroek peroet heb ik nu dus dankzij die Indische dame op het vasteland van Spanje. Sereh kon ik tot voor kort krijgen in een groothandel van groenten en fruit, maar nu niet meer. Pfff. Oké, stukje limoenschil dus. Santen kan ik krijgen in de Indiase winkel- Thaise vissaus heb ik ook. Mijn Indische vriend in Scheveningen heeft mij in mei vorig jaar een pakket met allerlei Indische zaken opgestuurd. O.a. sambal brandal etc. Nooit aangekomen. Erg toch! Ik denk dat zulke pakketten met l,evensmiddelen door de Spaanse douane wordt tegengehouden. Maar ik red mijn kromme kont wel. Eén ding is waar. In Spanje en Portugal zijn ze niet zo geïnteresseerd in andere keukens. Ik heb een Spaanse vriend en hij raakt dat Oosterse eten voor geen meter aan. Heel jammer. Ik kook dus voor mezelf. Dat is bepaald niet Indisch!
Dit vind ik zo mooi...: We zijn hier net klaar met het langgerekte zondagochtend ontbijt. We spraken met onze dochter over eten en wat wij zoal in huis hebben en hoe dat verschilt van haar Groningse studenten-voorraadplank. En hoeveel en vaak zij drie jaar geleden at tijdens haar intensieve wedstrijd roeiseizoen.
Dat ze vreesde tekort te eten waardoor ze honger zou krijgen tijdens de dagelijkse trainingen. Haar herinnering deed mij denken aan een blog van jouw en vertelde het mijn dochter. Over jouw moeder, dat ze nimmer rijst zou laten staan, maar het opat. Wie weet wanneer er weer eten zou zijn?
En dat jij nu precies op dat moment deze blog deelt. Ik vind het geweldig. (En de blog zelf ook) Fijne dag, Liesbeth!
Toeval bestaat niet. Ik had deze blog jaren geleden al eens geplaatst. En dat heb jij onthouden. Wat heerlijk een zondagochtend ontbijt met de studerende dochter. Gezellig. Voor jou ook een mooie dag!