Zonder verleden is er geen reden voor hunkering. Een mens kan in principe alleen verlangen naar iets wat hij eerder heeft ervaren. Ik zou bijvoorbeeld kunnen hunkeren naar een duik in het Tobameer op Sumatra of naar het simpele leven in Bronte op Sicilië. Ik kan niet hunkeren naar een bungee jump vanaf de Pier op Scheveningen recht boven het water, omdat ik dat nog nooit heb gedaan.
Het eerste voorbeeld heb ik ervaren en doorleefd, bij het tweede voorbeeld kan ik me een voorstelling maken gebaseerd op wat ik heb gezien of gehoord. In beide gevallen - ervaren of verzonnen - kan ik als mens wel iets voelen in mijn lichaam, laten we dat een emotie noemen. Wanneer ik terugdenk aan Sicilië, krijg ik een warm hart, de herinnering aan die duik in het Tobameer roept een gevoel van totale vrijheid op. Denk ik aan bungee jump dan ervaar ik een onwerkelijke angst die ook nog eens helemaal verzonnen is. Dus of wij iets waarlijk hebben meegemaakt of niet, de emotie die met zo’n (verzonnen) gebeurtenis is verbonden verschijnt als vanzelf.
De Portugezen hebben voor dat gevoel van hunkering het woord Saudades. Het is een onbestemd verlangen naar iets wat in het verleden plaatsvond, maar wel iets dat je deed huilen, je hart brak of deed glimlachen.
Een Portugees spreekwoord luidt:
A saudade torna presente o passado
De hunkering maakt het verleden aanwezig
Die saudade klinkt door in alle aspecten van het Portugese leven. Er is iedere dag wel een moment van hunkering naar familie, naar liefdes, naar de regen of de zon, naar het ochtendgloren of de donkere nacht of gewoon naar vroeger toen alles slechter of beter was. Al dat lijden wordt met liefde vertaald in de fado muziek. Je hoeft alleen maar te luisteren naar Mariza. Misschien begrijp je niet wat ze zingt, je kunt het toch in iedere cel voelen.
Hunkeren zit de mensen in het bloed, want het lijden geeft velen het gevoel dat ze hebben geleefd en nog steeds bestaan.
#WoW staat voor Word on Wednesday (of Word of Week). Iedere woensdag kiezen Karin Winters en Irene Bertholee om beurten een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen.
Ik vertaal veel naar het Duits en daar praat men van Sehnsucht. Hunkeren klinkt best grof, Sehnsucht is dan lichtvoetiger. Hunkering daarentegen is veel warmer voor mijn gevoel dan Hunger in het Duitse. Bij hunkering denk ik aan brandend verlangen. Evengoed weer een mooi stukje waar je lekker over kunt mijmeren. Dankjewel Liesbeth.
Fantastische zangeres