(PORTUGUÊS) (ENGLISH)
Converseren beschouw ik als een kunst die vroeger werd gecultiveerd. Een kunst die me het meest dierbaar is. Het voeren van een gesprek waarbij de deelnemers niet alleen hun gedachten etaleren. Nee. De deelnemers luisteren zonder instant een oordeel te vormen over wat er wordt verteld. Gewoon luisteren. Het is stil in je hoofd, want het is nooit de bedoeling je plas erover te doen of in de leedladder te klimmen.Â
Converseren: 1) Een gesprek voeren 2) Met elkaar praten 3) Onderhoudend praten 4) Praten 5) Spreken
De een vertelt bijvoorbeeld over zijn ingewikkelde ervaring met de Belastingdienst. De ander heeft meteen een advies en vertelt uitgebreid over zijn oorlogen met die instantie. En weer een ander kan een verhaal vertellen waarbij het leed nog groter is.Â
Weer een ander vertelt een verhaal waarin de naam van een BN’er valt die hij blijkbaar kent. Voor het begrijpen van het verhaal doet die naam absoluut niet ter zake. En natuurlijk is er iemand in het gezelschap die ook aan name-dropping begint te doen. Dat is in mijn ogen geen conversatie. Dat lijkt meer op opscheppen of op ego’s die gehoord willen worden.
Kortom, er is eigenlijk geen interesse in de spreker. Ik raak al snel verveeld in zulke gezelschappen en vraag me af hoe ik daar op die plek, op dat moment nou eigenlijk terecht ben gekomen.
Wat zou het mooi zijn wanneer mensen naar elkaar konden luisteren. Vooral bij uiteenlopende meningen en ideeën. Dat zou een zegen zijn. Luisteren en horen of de andere mening waarheid bevat. Een open geest. Al je beperkende verhalen overboord. In plaats van meteen koppen eraf hakken door een grote mond op te zetten om de eigen angst te verbergen. Angst voor dat het misschien helemaal anders is dan jij denkt. Angst voor gezichtsverlies.
Ik weet goed dat we nog niet zo lang geleden met iedereen - van communist tot materialist, van alle pigmenten tot blank - een conversatie konden hebben over elkaars wereldbeeld en daarbij gewoon een biertje dronken. Daarna hadden we het over de dagelijkse dingen. Niets aan de hand. Diep in mijn hart wens ik dat het nog steeds zo was.Â
Mijn leven zit trouwens vol met conversatie. Ik heb drie mensen met wie ik over van alles kan praten. Mijn Rotterdamse man Coen die een goed luisteraar is met een uitgesproken mening, mijn tachtigjarige vriend Barry die een geboren filosoof is met bijzondere levenservaring en mijn vriendin Maria-Teresa die met de natuur leeft en in verwondering het leven laat gebeuren. Zij heeft een groot vermogen tot relativering. En als schrijver converseer ik met mezelf, in mijn hoofd en als het daar te druk wordt, ga ik schrijven en laten de woorden die op het scherm verschijnen mij het leven begrijpen.Â
#WoW op X/Twitter betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, Karin, of Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen.Â