We leven in een wereld die simpel is | Deel twee
Het gaat alleen maar over jou en mij, de aarde en God en die relatie moet toch eigenlijk eenvoudig zijn
Vorige week schreef ik deel 1 van deze oefening die je leert te denken met de kleine hersenen van je hart in plaats van uitsluitend met de hersenen in je hoofd. Vandaag is deel twee aan de beurt.
Hoe ver zijn wij als mensenras gekomen door voor alles ons denken te gebruiken, de logica? Best een eind vind ik hoewel het in mijn ogen niet het juiste eind is. Wanneer ik de rekening opmaak door naar de toestand in de wereld te kijken vind ik dat het tijd is om het anders te doen. Tijd voor bijscholing op een ander vlak.
Het leven gaat alleen maar over jou en mij, de aarde en God en die relatie moet toch eigenlijk eenvoudig zijn en dat kan zolang we niet alleen maar de hersenen in ons hoofd gebruiken om een verhaal te maken van iets, maar ook die van ons hart.
Lees deel 1 (hier is nogmaals de link) en blijf de stappen die ik hieronder herhaal, oefenen.
Er is een simpele oplossing om die taal van het hart opnieuw te leren. Het is een handeling die bestaat uit vijf stappen en het kost je vijf tot tien minuten per dag. Het liefst doe je het twee keer per dag. Wat jij wilt. Je hebt afgelopen week kunnen oefenen met vier stappen. Nu komt de laatste stap erbij.
Neem de tijd om ontspannen te gaan zitten of liggen.
Leg een ontspannen hand zachtjes op je hartstreek of raak met je vingertoppen lichtjes dat holletje aan vlak boven je borstbeen. Voel de aanraking.
Adem gelijkmatig en steeds langzamer, in je hartstreek. Tel de lengte van je inademing en uitademing en maak die lengte gelijk: 3-3, 4-4 of 5-5. Na een tijdje weet je lijf dat het veilig is. Voel wat er onder je hand of vingertoppen gebeurt en wat er verandert in je lijf. Let op alle details terwijl je bewustzijn zich verplaatst uit je hoofd naar je hart.
Dan is het nu tijd om zo goed als je dat kunt een gevoel in je hart te brengen, op de plek waar je de aanraking voelt en waar je ademt. Je kunt kiezen uit een van de vier onderstaande gevoelens of een combinatie van de vier. Wanneer je de woorden hebt gelezen, doorvoel ze dan eerst een voor een zonder verhalen te maken over hoe het zou moeten voelen.
Een gevoel van ZORG voor jezelf, een ander of voor alles op de aarde.
Een gevoel van WAARDERING voor jezelf, een ander of voor alles op de aarde.
Een gevoel van DANKBAARHEID voor jezelf, een ander of voor alles op de aarde.
Een gevoel van COMPASSIE voor jezelf, een ander of voor alles op de aarde.
Deze vier sleutelwoorden zullen de verbinding tussen je hart en je hersenen op gang brengen. Doe dit voor minimaal drie minuten. Om mee te beginnen. Je kunt en mag het altijd opvoeren.
Wanneer je alles hebt ervaren of als je je timer hebt gezet en die gaat af doe je het volgende: haal je hand voorzichtig weg en adem langzaam diep in door je neus en blaas uit door je mond. Doe dat drie keer. Voel de houding van je lichaam, voel je voeten en handen en gezicht, voel waar je bent. Doe dan rustig je ogen open, rek je uit en ga verder met je dag.
Ik herhaal nog even dit:
Meestal denken we dat we iets voelen, geven er automatisch een oordeel aan of maken een verhaal erover en dat is dus niet waar ik het hier over heb. Zolang je oordeelt, denk je met je hoofd. Geduld is een schone zaak.
Onthoud goed dat deze oefening of meditatie de sleutel is naar de diepste waarheid van wie je bent in dit leven op aarde. Het brengt meer veerkracht en het is een aanjager voor meer dan honderd biochemische reacties. En dat allemaal door deze oeroude en eenvoudige handeling van je hand op je hart leggen.
Laat me weten in de reacties of het is gelukt een glimp op te vangen van de kracht van die verbinding. En schrijf (liesbethsteur@tutanota.com) gerust ook als het niet zo is.