In Holland hebben de mensen voor van alles een momentje

Van geluksmomentje tot zenmomentje

(PORTUGUÊS) (ENGLISH)

Het was twee jaar geleden toen ik voor het eerst een momentjesopmerking hoorde. Het was heerlijk Alentejaans zomerweer. Voor de meeste mensen te warm, voor anderen een kans om de luxe te ervaren van schaduw. Rijkdom vind ik dat. De schaduw van een boom en een briesje. Ik had anderhalf uur lang lesgegeven buiten, rond het zwembad waar Coen met schaduwdoek en parasols voldoende schaduw heeft gecreëerd voor alle deelnemers. Er waren wat badgasten bij. Zo noem ik de passanten die hier met vakantie zijn en doorgaans niet aan yoga doen. Want hoe mooi is het wanneer je bij thuiskomst kunt vertellen dat je midden in de natuur dat wel hebt gedaan.

Mijn les past zich met veel souplesse aan aan het niveau van zo’n samengestelde klas. Er waren die zondag denk ik twaalf of vijftien deelnemers. Mijn lessen graven diep en hebben niets van doen met prestatie en wel met bewustwording van jezelf. Na zo’n les duurt het meestal tien minuten voordat iemand iets zegt. Na afloop is er altijd thee en taart die geserveerd worden onder de grote pergola waar plaats is voor iedereen.

De deelnemers die meteen aangaan (meestal de badgasten) hebben hun innerlijke reis niet gemaakt en wel rondgekeken naar wat de ander op zijn matje doet en gedacht over wat de anderen wel van hem of haar zullen denken.

Langzaam verplaatste mijn vaste groep zich, praktisch in stilte, naar de pergola. Al babbelend kwamen de badgasten aangelopen. Er was een Nederlandse bij uit de grote stad. Ze plofte neer en alsof ze in Nederlands gezelschap was – de meerderheid is Portugees – zei ze triomfantelijk:

“Dat was een lekker zenmomentje!”

Ik bleef stil. Het drong langzaam tot me door wat ze zei. Een zenmomentje. Mijn les?

Weet je hoelang een moment duurt? En weet je dan ook hoe lang een momentje duurt? Ik wel.

Later hoorde ik het vaker.

“Oh leuk, laten we even een koffiemomentje doen!”

“Dat was echt een geluksmomentje!”

Toen ik vorige week in Nederland was waren er ook allerlei momentjes.

Nu ik terug ben op mijn boerderij waar stilte de scepter zwaait, begrijp ik beter waarom mensen van momentje naar momentje leven. Tenminste, ik vermoed dat het te maken heeft met dit (en ja ik ga voor de korte versie):

• We worden geboren als zuivere liefde, zeg maar met een buik vol vreugde (bestudeer maar eens een baby die in zijn eentje plezier heeft zonder een ouder die gezichten trekt en rare geluiden maakt).

• De opvoeding is de eerste afleiding van die vreugde. We leren ons te voeden met de emotionele liefde en waardering van de ander. We doen het goed of niet goed. De ander vindt ons leuk of niet leuk. Langzaam verduistert onze innerlijke vreugde door het leven in een uiterlijke wereld.

• De maatschappij is zo ingericht dat we geen tijd hebben om naar binnen te keren. Er is uitsluitend afleiding die er voor zorgt dat de aandachtspanne steeds korter wordt. De meesten weten niet hoe een constante vreugde voelt.

• De mensheid in het algemeen leeft van een up moment naar down moment. Het is de nieuwe verslaving. Het geluksgevoel en het lijden zijn dezelfde verslaving.

Ieder benoemd momentje is als het effect van een snuifje coke, een like op de socials, een fles wijn, een sigaret of een pastel de nata. Na een up is er altijd een down en dan hup gaan we weer op zoek naar het volgende high momentje. Buiten ons. De constante - pure liefde, zuivere liefde, vreugde - wordt niet meer ervaren. En die is er altijd. Weet ik.

Het vergt een eindeloos lang moment om naar binnen te reizen, naar de vreugde toe. Wanneer je dat punt kunt bereiken, is er plotseling een einde aan de innerlijke en uiterlijke strijd gekomen.

De strijd van:

I like!

I don’t like!

Onze oorsprong is zuiver en heeft niets van doen met uiterlijke momentjes.

---

Dank je voor het lezen van Liesbeth Steur - Nederlands. Ik publiceer over mijn leven en werk in de bergen van Portugal, over yoga zoals het van oorsprong bedoeld is en over kwesties die samenhangen met het ons bewust worden van onze beweegredenen in het leven. Schrijf je in om niets te hoeven missen. En je mag natuurlijk je waardering ook uitdrukken met een kleine maandelijkse bijdrage van € 5. Want schrijven is een bijna fulltime baan. Dank je wel!