Wat een bijzonder moment Liesbeth! Alsof je (opnieuw, of voor het eerst?) gedoopt werd. Al komt deze gedachte waarschijnlijk omdat ik, lang gelee, besprenkeld ben met het gewijde water in de katholieke kerk.
Kreeg je ook klappen als je iets 'misdaan' had? Dat herinner ik me van vroeger als ik bij mijn Indische vriend thuis kwam. Hij had een strenge vader die hem met een hondenriem sloeg (niet altijd hoor!). De moeder noemde haar zoon een 'engeltje van goud'. Dus zij troostte de jongen. Maar de oma, die ook inwoonde was een zéér strenge dame en voedde in feite haar kleinzoon op. Hij moest ruggegraat tonen zei ze. En het woord 'educatie' lag in haar mond bestorven. Die oma boezemde mij echt angst in. Dan kwam ook zeer regelmatig tante Kuching op bezoek en die deed dan ook een duit in het zakje om mijn vriend op het rechte spoor te houden. Mijn vriend is er verder niet minder om geworden hoor. Hij woont in Scheveningen. Ik in Fuerrteventura, maar we houden via email minstens 3 x in de week contact met elkaar en halen heel vaak herinneringen op aan vroeger.
Nee, ik kreeg geen klappen. Nooit. Mijn moeder was verder een prima moeder. Stond altijd voor iedereen klaar. Net als mijn vader dat ook deed. De getraumatiseerde KNIL-vaders hadden wel losse handjes. Dat lees je vaak ik de verhalen. Ouders doen eigenlijk bijna alles met goede bedoelingen. Misschien wel uit liefde. Ze hebben het beste met je voor. Dus wanneer je last hebt van je opvoeding, kun je er zelf wat aan doen om die last op te ruimen.
Wat een bijzonder moment Liesbeth! Alsof je (opnieuw, of voor het eerst?) gedoopt werd. Al komt deze gedachte waarschijnlijk omdat ik, lang gelee, besprenkeld ben met het gewijde water in de katholieke kerk.
Ik ben als baby ook katholiek gedoopt. Dus de tweede keer. Zo heb ik het wel ervaren.
Kreeg je ook klappen als je iets 'misdaan' had? Dat herinner ik me van vroeger als ik bij mijn Indische vriend thuis kwam. Hij had een strenge vader die hem met een hondenriem sloeg (niet altijd hoor!). De moeder noemde haar zoon een 'engeltje van goud'. Dus zij troostte de jongen. Maar de oma, die ook inwoonde was een zéér strenge dame en voedde in feite haar kleinzoon op. Hij moest ruggegraat tonen zei ze. En het woord 'educatie' lag in haar mond bestorven. Die oma boezemde mij echt angst in. Dan kwam ook zeer regelmatig tante Kuching op bezoek en die deed dan ook een duit in het zakje om mijn vriend op het rechte spoor te houden. Mijn vriend is er verder niet minder om geworden hoor. Hij woont in Scheveningen. Ik in Fuerrteventura, maar we houden via email minstens 3 x in de week contact met elkaar en halen heel vaak herinneringen op aan vroeger.
Nee, ik kreeg geen klappen. Nooit. Mijn moeder was verder een prima moeder. Stond altijd voor iedereen klaar. Net als mijn vader dat ook deed. De getraumatiseerde KNIL-vaders hadden wel losse handjes. Dat lees je vaak ik de verhalen. Ouders doen eigenlijk bijna alles met goede bedoelingen. Misschien wel uit liefde. Ze hebben het beste met je voor. Dus wanneer je last hebt van je opvoeding, kun je er zelf wat aan doen om die last op te ruimen.
Prachtig verhaal Lies! Ik kan me het nog goed herinneren.
Onze mooie werktrip!