Wat een woord heb je gekozen vandaag! Een woord dat uitnodigt tot zelfreflectie. En dan te weten dat ik einde van het jaar er 75 op heb zitten. Se Deus quiser, zoals de Portugezen regelmatig zeggen. Ja dat betekent inderdaad: als God het wil. En gelijk hebben ze. Want hebben we er iets over te zeggen? Over hoe lang we leven? Nee. Nu december met rasse schreden dichterbij komt, valt dat zinnetje ook regelmatig uit mijn mond. Mijn Portugese vrienden moeten dan lachen.
Levensfase: Een levensfase is een deel van de tijd van een mensenleven, dat zich kan onderscheiden van andere delen. De indeling in levensfasen bij de mens varieert naargelang de context. (wikipedia.org)
Ik heb dus al 3 x 25 jaar geleefd en ga - se Deus quiser - in december de vierde levensfase binnen. Het vierde seizoen.
Nog nooit heb ik over mijn leeftijd nagedacht. Of ik ergens te jong of te oud voor was. Ik deed en doe wat ik deed en doe, om te leven of te overleven. Want een mens kan wat meemaken. En als ik dan wel eens klaagde over hoe zwaar het leven was, luisterde mijn moeder aandachtig en besloot het gesprek: Meis, een mens krijgt nooit meer dan hij aankan. Achteraf heeft ze altijd gelijk gehad. Het geheim zit ´m natuurlijk in de mate waarin je je een slachtoffer voelt van een situatie die je vaak niet kunt veranderen.
En als je dan zovele jaren hebt mogen leven, zoals ik en trouwens mijn zus die een jaartje ouder is ook, dan lonkt de toekomst, die er iedere dag weer is als ik opsta. Want wat ik vandaag doe, kom ik morgen tegen. Wat ik nu denk, ben ik morgen.
Patricia (mijn zus dus) en ik grappen wel eens dat we doorgaan tot de honderd en dan zien we wel. We werken allebei nog steeds, we zijn gezegend met een gezond lijf (genen en gezonde discipline) en plukken de dag. We houden van de mensen om ons heen en verspreiden zoveel mogelijk liefde en plezier. Want ik kan je wel vertellen dat de tijd van ongemakkelijke en boze mensen in mijn buurt voorbij is.
Er is geen tijd meer, TROUWENS VOOR DE HELE WERELD NIET MEER, om oorlog te maken over onbenullige zaken en zaken die geen realiteit zijn.
Ik train dagelijks om dat wat ik voel, denk en zeg en hoe ik dan handel met elkaar in harmonie te brengen. Dat is een levenstaak en ik heb zeker nog 25 jaar nodig om dat goed onder de knie te krijgen ;-).
Voor deze laatste levensfase ben ik ook diep dankbaar. Iedere ochtend en iedere avond sta ik daarbij stil. Wat een luxe is het om met al die levenservaring op aarde te mogen zijn.
Over de hoeveelheid jaren hebben we geen moer te zeggen.
Aan de lichtheid van het bestaan kunnen we zelf alles doen. Geloof me.
#WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, Karin of Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). En dat alles via X/Twitter. Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen, zoek op Substack naar
.
Dat het maar een mooi seizoen mag worden, @Liesbeth.
Ja! Wow! is onze levensfase.Eigenlijk altijd al... :-)