Al zeven jaar ben ik voor de zoveelste keer weg uit Nederland en weg van alles dat met de welvarende beschaving te maken heeft. Al zeventien jaar zit ik op Twitter met een onderbreking van een half jaar eind 2023. Ik had mijn buik vol van zoveel ruziënde slaapwandelaars. Sinds januari ben ik daar terug. Gewoon omdat ik de andere kant van de MSM nieuwsgaring miste en een aantal bijzondere mensen dat ik volgde, waaronder de bloggers van de #phot (Photo on Thursday). De #phot is niet meer actief dus ben ik via Alice Huiberts en Karin Winters in de #WoW gestapt.
#WoW staat voor Word of the Week. Iedere woensdag kiezen Karin Winters en Irene Bertholee via Twitter/X om beurten een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen.
Om je eerlijk de waarheid te vertellen: ik vind het een stuk lastiger dan een zelfgekozen foto als inspiratiebron zoals met de Photo on Thursday. Nu krijg ik een woord en dat woord gaat pas mijn hoofd uit als ik erover heb geschreven. Dus tussen alle schrijf- en yogastudiowerkzaamheden door verschijnt er regelmatig een verhaal. Zoals nu over:
INITIATIEF
Vorige week donderdag las ik het woord van deze week en voelde meteen blijdschap bij de gedachte aan een nieuw initiatief. Daarop rees de vraag waarom ik daar nou blij van word? Hoezo ervaar ik een initiatief als stemmingverhogend? Heeft iemand anders daar ook last van?
In de dagen die volgden ontdekte ik verschillende initiatieven die ik was gestart en niet waarlijk had afgemaakt omdat ik het zonde-va-mij-tijd taken vond, zoals het kippenavontuur, de moestuin en een boek met de pretentieuze werktitel Van Porsche naar ploeg. Je snapt het al, we zijn van de stad naar het platteland gegaan. We leven op 1,5 hectare grond in de bergen van Portugal op de grens met Spanje. Een mooiere achtertuin van god kun je je niet voorstellen. We hebben zo’n 170 oeroude olijfbomen en een kleine wijngaard. Het huis is eenvoudig en van alle gemakken voorzien. Ja, we hebben zelfs een zwembad en zijn omringd door bergen. Het vestingstadje Marvão hoog op een van de bergen, waakt over ons. Hier, op deze plek kunnen we zelfvoorzienend leven. We hebben het allemaal gedaan. Omdat ik blij word van nieuwe initiatieven en een uitermate handige man heb. Niets is hem te veel.
Al gauw bleek de moestuin eten voor vijf gezinnen voort te brengen, ik om zes uur ´s ochtends iedere dag in de zomer al aan het werk was en dat onze teckel Koos - de makkelijkste hond van de wereld - de kippen ineens ontdekte. Zijn killersinstinct was wakker geworden. Twee vermoorde kippen verder stond er een een afrastering om hun hok. Weg vrijheid. Weg omploegen van de olijfboomgaard, want dat kunnen ze als de beste. Deze initiatieven zijn een langzame dood gestorven. Het kippenhok staat er nog als herinnering, voor het geval er een derde wereldoorlog uitbreekt.
Omdat deze initiatieven veel fysiek zweet hebben gekost, denk ik tegenwoordig na voordat ik iets nieuws begin dat in gang wordt gezet door een gevoel van blijdschap.
Wanneer ik zo terugdenk over mijn leven, dan zie ik overal de impulsen waarop ik reageerde met een nieuw initiatief en dingen ondernam. Pas daarna ging ik nadenken. Dat heeft me veel gebracht in positieve en negatieve zin en bovenal een groeiend bewustzijn over hoe ik functioneer. Dat is de grootste bonus: een constant gevoel van tevredenheid. En daar gaat Van Porsche naar ploeg over. Over initiatieven die verwezenlijkt zijn met alle (on)verwachte gevolgen. Ik vertrek is er niets bij.
En nu we het toch over initiatieven hebben, weet ik ineens hoe ik onze emigratieavonturen ga publiceren. Ik ga het voor betalende volgers op Substack zetten. In delen. Dan krijg je iedere keer een inkijkje in ons leven.
Mijn vraag aan jou is: Vind je dit een goed initiatief?
Ik zou het fantastisch vinden als je me vertelt of je dit een goed initiatief vind. Zou je het lezen? Zou je ervoor willen betalen?
En als je nog niet bent ingeschreven (gratis) voor Liesbeth Steur in Portugal doe dat dan. Zo blijf je altijd op de hoogte van nieuwe artikelen, blogs, overpeinzingen, gebeurtenissen en van mijn leven in Portugal in het algemeen.
En je mag dat wat ik schrijf altijd delen met anderen van wie je denkt dat ze het op prijs stellen om te lezen.
Liesbeth, zeker weten wil ik ‘Van Porsche naar ploeg’ lezen! Als boek of via deze blog! Ik neem zomaar aan dat het jouw verhaal is en van Koen? Ik ben heel erg van de ‘samen-verhalen dus kom maar door 😄 en er voor betalen vind ik geen vraag maar vanzelfsprekend. Abraço Mina
Lieve Liesbeth, ik vind het leuk om te lezen wat jij allemaal meemaakt en wat je ervan leert. Ik wil er niet voor betalen. Met respect, WIM🌹