
Zelden in mijn leven ben ik de barricade op gegaan voor iets of tegen iets. De twee keer dat ik wel actie ondernam tegen in mijn ogen onrecht was tegen mijn werkgever. Dat was in de tijd dat ik nog jong was en dacht dat het leven maakbaar was.Â
De #WoW is:
Barricade: 1) Afsluiting 2) Afzetting 3) Barrage 4) Barrière 5) Belemmering 6) Belemmering voor het verkeer 7) Bordspel 8) Geestelijke kloof 9) In haast opgeworpen verschansing
woorden.org
De eerste keer nam ik het op voor een collega die onrechtvaardig werd behandeld omdat de directie hem kwijt wilde. Het was vals spel. Op hoge poten ben ik gaan praten met de directie. De mannen in pakken luisterden en wierpen niets tegen. Daarna ging alles verder zoals het ging. Woest was ik en heb mijn ontslag ingediend. Ja dat kon in die tijd want de banen lagen voor het oprapen.Â
De tweede keer was jaren later. Bij dat bedrijf werden de financiën zo slecht beheerd dat het tijdschrift bijna failliet ging. Ik dacht het blad te redden en de werkgelegenheid voor het personeel door klokkenluider te spelen. De chaos die daarna ontstond was ongekend. Alles veranderde. Ik mocht blijven en er kwam een andere directie. Er woei een nieuwe wind en we zaten in de lift. Na een tijdje bleek de man die de wind liet waaien niet goed bij zijn hoofd. Hij deed onder andere een #metoo-tje. Dat was dus aan het verkeerde adres. Ik heb het bestuur ingelicht en de directrice (die getrouwd was met de man) en zoals dat gaat, wederom paniek en gedoe. Hij verdween en de kuil zat ineens vol met slangen. Ik heb ook hier ongevraagd mijn ontslag ingediend. Dat was dus twee keer de barricades op tegen onrecht. En weet je, beide bedrijven bestaan nu dertig jaar later nog steeds.
Met de jaren leerde ik eerst een nachtje over iets te slapen alvorens een beslissing te nemen. Dat niet alleen, ik leerde ook te zien waarom ik zo losging op onrecht. Zo’n zelfonderzoek is in mijn ogen het meest interessante want dat helpt een mens vooruit. Hoeveel onrecht deed ik mezelf aan door het leven te leven dat ik toen had?Â
Voor mij is er een dun lijntje tussen op de barricades gaan en een oorlog beginnen. Dat zien we dagelijks. Het is geforceerd je gelijk halen. Soms heeft het wat opgeleverd zoals het vrouwenstemrecht en vaak eindigt het in ellende. Het is oorlogsretoriek. En kun je boosheid met boosheid bestrijden? Nee. Het doet wel de tegenstellingen groeien. Er zijn andere manieren en de beste is met wijsheid de geestelijke kloof tussen de partijen die met de hakken in het zand staan, zichtbaar te maken door ze een spiegel voor te houden.Â
#WoW staat voor Word on Wednesday (of Word of Week). Iedere woensdag kiezen Karin Winters en Irene Bertholee om beurten een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen.
Mijn websites liesbethsteur.com en yogastudiomarvao.com zijn niet meer in de lucht. Vergeet dus niet je hier bij mijn Nederlandse Substack pagina in te schrijven. (Ik heb ook een Engelse en een Portugese Substack pagina). Je hoeft niet te betalen en dat mag natuurlijk wel, want schrijven is ook werk. Door je in te schrijven blijf je altijd op de hoogte van nieuwe artikelen, blogs, overpeinzingen, gebeurtenissen en van mijn leven in Portugal in het algemeen.
En je mag dat wat ik schrijf altijd delen met anderen van wie je denkt dat ze het op prijs stellen om te lezen.
hartje
Wow, wat een behulpzaam inzicht! Zou wijder verbreid moeten zijn maar ja, met wensdenken lopen we al net zo erg tegen muren op als met boosheid...