Vandaag is terugvliegdag

Een confrontatie met de mensheid

Zestienhoven is zo prettig overzichtelijk. Dat maakt het reizen aangenamer.

Ik wacht zittend aan een tafel met overzicht over de mensenmassa die niet begrijpt wat instapzones zijn en met z’n allen nu al in de rij staat om als eerste naar het vliegtuig te kunnen lopen. Fijn. Dan kan ik als laatste instappen en vertrekken we meteen daarna. Ook fijn.

Aan de tafel naast me zit een oudere dame met rollator, gekleed ik een hip kleurrijk jasje en dito bril. Har grijze dikke haar in een trendy kuif geknipt. Ze praat met een gezette vermoeide vrouw die met haar ellebogen op de tafel steunt. Ze praten onafgebroken over de heupoperatie, de gebroken enkel en iets in de nek. Alle details en alle medicijnen komen aan bod inclusief de revalidatie. Toch heeft ze een rollator, denk ik bij mezelf. Na een tijdje komt de vermoeide vrouw aan het woord. Haar zwart geverfde haar hangt in sliertjes om haar trieste gezicht. Zij heeft iets aan haar darmen blijkt en de maandenlange medicatie heeft het alleen maar erger gemaakt. Nu heeft ze ook maagklachten en nog veel meer.

Aan mijn tafel komt een keurig Nederlands stel zitten van rond de zestig. Hun conversatie start en ook zij praten alleen over ziektes, van anderen in dit geval. De afgelopen week in Nederland was het vaak niet anders wanneer ik in gesprek was met zestig plussers.

De vergane welvaartsmaatschappij bracht veel goeds voort. Mensen hadden in de goede tijd te eten en er was genoeg geld om met één inkomen een prettig leven te leiden. Zo werd iedereen langzaam aan in slaap gesust in het vertrouwen dat de overheid de simpele taak – zorgen voor de burger - goed zou uitvoeren. Dat ging een tijdje goed. De economie groeide, het volk besteedde steeds meer geld en grootgrutters groeiden navenant. Nutsbedrijven werden geprivatiseerd met als hoger doel de aandeelhouders.

Steeds meer gemaksproducten (voeding, huishouden, persoonlijke hygiëne) kwamen op de markt. En iedereen kocht die producten zonder nadenken. En toen gebeurde het. Door het gebruik van al die producten vol plastics en voor het mensenlichaam ongezonde stoffen werden de mensen sluipend ziek. Eerst een beetje en later erger. Chronisch vaak. En daar waren de farmaceuten blij mee. Het lijkt wel een afspraak tussen de grootgrutters en de medicijnmakers. Nu kreeg iedereen ook pillen en poeders en zalfjes en drankjes. Zo werd het van kwaad tot erger. En het is geen sprookje. Suiker is de grootste boosdoener en de hele dag door iets in je mond stoppen ook. Inmiddels is de halve wereldbevolking ziek.

Ik vind dat suiker op de verboden drugslijst moet staan want het is uitermate verslavend. Kijk maar om je heen.

Eenmaal in het vliegtuig zat ik naast een dame met zo’n rond dingetje op haar dikke bovenarm waarmee met een app de suiker wordt gemeten. Dat deed ze ook. Daarna zette ze een naald in haar buik, bestelde witte wijn (alcohol is suiker) en Pringles (hoewel zout, vol met suikers en andere troep) en ging vrolijk verder met te scrollen op Insta.

Ik heb eerder geschreven over voeding en hoe ontzettend onwetend mensen zijn als het hun eigen lichaam aangaat. Ze blijven roken en alcohol drinken alsof ze het eeuwige leven hebben en zijn dan verbaasd dat het lichaam noodsignalen stuurt. Geen idee dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen gezondheid. En niet de dokter. Die kan helpen als je twijfels hebt. Gezondheid blijft eigen verantwoording. Altijd. En dat vereist discipline.

Ja, het zit me hoog.

Er is werk aan de winkel als het gaat om te weten wat er gaande is. Hoe we niet alleen via voeding worden vergiftigd, maar ook door de lucht via het zogenaamde geo-engineering programma.

Nu vlieg ik hoog in de lucht en bezie de aarde onder mij. De lucht is helderblauw en het wolkendek onder mij wit. Die prachtige aarde zie ik waar vrede en liefde en plezier bon ton zouden moeten zijn, ware het niet dat de helft van de bevolking volledig slaapt in haar welvaart of armoede.

Het goede nieuws is dat het grote ontwaken is begonnen en dat ik om één of andere reden zeker weet dat het in mijn tijd nog goedkomt. Ik ben hoopvol gestemd. Wanneer iedereen naar zichzelf zou durven kijken en daarmee heel even zijn of haar ego opzij kan zetten, kan hij of zij aan zichzelf toegeven dat alles anders is dan hij of zij altijd dacht.

Nu de welvaartsstaat in rasse schreden afbrokkelt en verdwijnt, zijn er geen zekerheden meer die toch altijd al een illusie waren. Vertrouwen op je intuïtie, je normen en waarden en gezond verstand zijn de juiste ingrediënten. Dan komt het goed met ons allemaal.

---

Dank je voor het lezen van Liesbeth Steur - Nederlands. Ik publiceer over mijn leven en werk in de bergen van Portugal, over yoga zoals het van oorsprong bedoeld is en over kwesties die samenhangen met het ons bewust worden van onze beweegredenen in het leven. Schrijf je in om niets te hoeven missen. En je mag natuurlijk je waardering ook uitdrukken met een kleine maandelijkse bijdrage van € 5. Want schrijven is een bijna fulltime baan. Dank je wel!