Van Portugal naar Duindorp
Ik had mij hielen nog niet gelicht of Portugal had een black-out. Het kan verkeren. Ik zat niet op een vliegveld of in een lift gelukkig. Ik was al op mijn plaats van tijdelijke bestemming in de Lage Landen. Ik hoorde het nieuws van mijn dertienjarige kleinzoon bij wie ik een weekje op bezoek ben in Nederland.
Ik zit dus op Scheveningen, op het ware Duindorp. Het dorp recht achter de duinen waar mijn zoon woont als Hagenaar tussen de Duindorpers.
Hier merk je niets van de buitenwereld. Een beetje zoals bij ons op de boerderij in Portugal. Bij zoonlief is geen tv en niemand houdt zich serieus bezig met de bovenbazen die de mensheid hun wil opleggen. En ze weten precies wat er gaande is.
Wat hen wel bezighoudt is het leven van een menselijk leven waar iedereen voor elkaar zorgt, waar plezier wordt gemaakt en door zoonlief hard wordt gewerkt om een gezin draaiende te kunnen houden. En ook dat doet hij op geheel eigen wijze, met een eigen bedrijf gespecialiseerd in industrieel klimmen. In plaats van bergen beklimmen en bungee jumpen zal ik maar zeggen. Als klein kind moest hij altijd al hoog en gevaarlijk.
Ik vind het een verademing om te horen en te zien hoe hij in het leven staat en dat geldt ook voor de hele familie. Niets moet, alles kan. Tijd voor elkaar en geen stress. De afgelopen jaren is hij verder gegroeid.
Van grote hoogte is hij afgedaald in zichzelf. De zo verkregen zelfkennis en groeiende bewustwording van de triggers die een mens doen geloven wat hij denkt en voelt en vervolgens doet handelen, deelt hij nu met andere mannen en vrouwen tussen het klimmen door. Want wakker worden is een kunst, wakker blijven een nog grotere. Wat helpt is je te omgeven met gelijkgestemden.
Hier in deze habitat is het licht aangegaan om nooit meer te doven. En inmiddels is er ook weer licht thuis bij mij in Portugal, waar man en andere zoon het fort bewaken. En ik? Ik verbaas me over van alles in Nederland. Over de horeca prijzen en over de haven van Scheveningen die in het weekend overspoelt wordt met hoofddoekjes en aanverwanten. De haring is nog steeds heerlijk bij het Vispaleis, de sfeer daarentegen is anders zal ik maar zeggen. Niemand praat erover en denkt er overduidelijk het zijne van.