Ik zag dit plaatje hierboven met artikel ooit in een Portugese krant (weet niet meer welke). Mijn belangstelling was meteen gewekt. Ik vroeg me af in hoeverre andere landen waarlijk zelfvoorzienend kunnen zijn. In plaats van zoals Nederland het gas, de groenten en het vlees. Het beste exporteren en dan voor de verkoop in eigen land een inferieure kwaliteit importeren. Hoe het zover heeft kunnen komen? Geld maakt blind. En volgens mij hebben wij - de zogenoemde gewone man - niet goed opgelet. In slaap gesust door de extreme welvaart en regeringen van wie we ons gemakshalve volledig afhankelijk hebben gemaakt. Zij denken voor ons na, in plaats dat wij die regeringen aansturen.
Het stemt mij aan de ene kant wel blij dat al die ellende nu gaande is in de hele wereld. Het zou zomaar een wekker kunnen zijn die de gewone man uit een diepe slaap haalt. Kijk zelf eens om je heen. Waar ben je? Wat doe je? Steeds meer initiatieven om terug te keren naar een leven zonder prijsvechters als de Action in Nederland of het equivalent in Portugal, de Chinees. Wel met de verworvenheden van de nieuwe tijd. Het lijkt wel of we in een centrifuge zitten die voorlopig nog wel even doordraait. En als het programma is afgelopen zijn we schoon en klaar om op te drogen aan de waslijk in wind en zon.
Daar, vanaf die waslijn kun je de wereld en de maatschappij overzien en concluderen dat de natuur ons mensen altijd dient. Onvermoeibaar en zonder trauma’s overleeft het alle misbruik. Ik vraag me vaak af wat de natuur ons heeft te bieden om een menswaardig bestaan te kunnen hebben? Alles. Altijd.
Portugal is een van de weinige landen ter wereld dat het buitenland niet nodig heeft en daarmee toch goed leefbaar blijft; waarschijnlijk leefbaarder dan nu. De grote rijkdom van Portugal ligt besloten in de natuur. Die heeft namelijk alles te bieden om een gelukkig volk in vrede te laten leven!
Een land met een oppervlakte van 4.000.000 km2
Een groot deel van de Portugese bevolking weet niet dat haar “arme” land in het bezit is van:
De grootste economische zone van de EU. Bijna zo groot als het hele Europese continent. Dat is heel veel zee met veel vis waarin anderen vissen.
80% van het land is geschikt voor landbouw maar is voor het grootste deel verlaten.
Een benijdenswaardig hydrografisch netwerk (rivieren en zo) van wereldniveau.
Grote reserves zoetwater, in ondergrondse aardlagen, die bijna onuitputtelijk zijn.
De grootste ijzerreserves van de EU en van uitmuntende kwaliteit.
De grootste koperreserves van Europa (tweede van de wereld).
De grootste wolfram reserves van Europa.
De grootste lithium reserves van Europa.
De grootste reserves van zeldzame ertsen.
De tweede grootste uraniumreserves van Europa.
Grote mineralen reserves zoals goud, zilver en platina.
Grote steenkoolreserves van uitstekende kwaliteit.
En de onmetelijke rijkdom die het water van de Atlantische Oceaan verbergt.
Een van de grootste reserves aan aardolie van Europa die al door Duitse en Spaanse bedrijven voor de kust van de Algarve werden aangeboord. Die bedrijven betalen Portugal nauwelijks 20 dollarcent per olievat (stel je voor: centen), terwijl hetzelfde vat ruwe olie al tijden geleden de 100 dollar grens heeft overschreden. Dat allemaal dankzij het korte termijn denken van de Portugese politiek.
Reserves van aardgas die minstens honderd jaar kunnen voorzien in de Portugese consumptie, zonder iemand anders nodig te hebben.
Dit is nog maar het puntje van de ijsberg van de lijst met natuurlijke hulpbronnen die over het internet circuleert. Portugal – in verhouding oppervlakte versus potentie – is mogelijk een van de rijkste landen van de EU.
En toch wordt het land door haar bestuurders geruïneerd, zoals in Nederland. In plaats dat de rijkdommen naar behoren en zonder persoonlijke interesse van de uitvoerders worden geëxploreerd, doen de bestuurders niets behalve hun eigen zakken vullen in ruil voor waardeloze contracten.
Bestuurders en politici van alle landen mogen van mij ook in de centrifuge. Als ze dan aan de lijn hangen kunnen ze misschien ook zonder vlekken opdrogen en gewoon gaan doen waarvoor ze zijn: de gewone man dienen en vooral geen oorlogen voeren. Daar zij de gewone jongens en meisjes nooit in geïnteresseerd geweest. Wel in het zorgen voor onszelf en anderen, een dak boven ons hoofd, warmte, voedsel, liefdevolle relaties en veel levensplezier. En die politici die zijn er om ons te dienen en dat goede leven mogelijk te maken. Niet andersom.
Mijn websites liesbethsteur.com en yogastudiomarvao.com zijn niet meer in de lucht. Vergeet dus niet je hier bij mijn Nederlandse Substack pagina in te schrijven. (Ik heb ook een Engelse en een Portugese Substack pagina). Je hoeft niet te betalen en dat mag natuurlijk wel, want schrijven is ook werk. Door je in te schrijven blijf je altijd op de hoogte van nieuwe artikelen, blogs, overpeinzingen, gebeurtenissen en van mijn leven in Portugal in het algemeen.
En je mag dat wat ik schrijf altijd delen met anderen van wie je denkt dat ze het op prijs stellen om te lezen.