Terug op het Portugese spoor!
Na een familieweek in Nederland
Soms vergeet ik hoe perfect en harmonieus het kan zijn om met een select en ervaren groepje yoga te doen. In een taal, met weinig woorden en trage bewegingen die gevoeld worden tot in het bot. De energie en levenskracht die dan gaat stromen is ongekend krachtig en mooi.
Het was heerlijk om de warmte te voelen na een weekje Nederland en om samen met juist deze drie vriendinnen buiten, midden in de olijfboomgaard een uur bezig te zijn met ouderwetse zonder-poespas-hatha-yoga.
Normaal geef ik les in Portugees en Engels en dat hoefde nu niet. De stilte die er dan ontstaat vanwege geen vertalingen, draagt bij aan bewust zijn. Bewust zijn van alles dat je doet, denkt en zegt.
Na de les waren we er alle vier stil van en pas na een tijdje kwam het gesprek op gang in de schaduw van de pergola met thee en ministroopwafels uit Holland. En nee ik doe niet aan suiker-, gluten- en lactosevrij.
Deze na-de-les-gesprekken gaan over van alles en vandaag hierover:
De barbaarse mammografiebus staat in het dorp dus alle vrouwen kregen een oproep, behalve ik. Wie dat ooit heeft uitgevonden?! Ik ben een uitgesproken honderd procent tegenstander van die onzin! Dus daar heb ik mijn zegje over gezegd. Er is een prima alternatief. Vraag er dus naar. Laat nooit meer je borsten pletten. Nergens voor nodig.
Jacqui sprak over een prachtig interview dat ze gehoord op BBC Sounds in de serie This cultural Life met Antony Gormley, een kunstenaar, over zijn creativiteit en de “gevolgen” van een vipassana meditatie. En als zij dat zegt, moet het goed zijn, dus daar ga ik vanavond naar luisteren.
Natuurlijk kwamen mijn belevenissen in Den Haag afgelopen week ter berde.
De achttiende verjaardag van kleindochter Noa.
Achterop de motor bij zoon Alex de avonturier.
Met Alex een bezoek met lunch aan Museum Voorlinden (ik kan het niet nalaten), lekker Indisch eten samen met kleinzoon Manu en niemand anders.
Shoppen met de kleindochter en de opening van de tentoonstelling van RATHPACK.
Mijn zus fotografe Patricia Steur maakt deel uit van dit kunstenaarscollectief. Het was zo druk dat van de kunst bijna niets te zien was en wij veel oude bekenden, oude liefdes, maffe vriendinnen en nog meer tegen het lijf liepen. Zelfs uitgever Lorenzo Ledel van Vision Magazine waar ik een column voor schrijf, was er. Het was een mooie reünie. Zo voelde het voor mij.
Wel, dat was mijn Nederland avontuur voor dit jaar en een beschrijving van een doorsnee woensdagochtend. Marvão ligt te schitteren op de berg en ik ben weer terug in de campo en schrijf.
Portugal o meu grande amor! Dat staat buiten kijf!
Mijn websites liesbethsteur.com en yogastudiomarvao.com zijn niet meer in de lucht. Vergeet dus niet je hier bij mijn Nederlandse Substack pagina in te schrijven. (Ik heb ook een Engelse en een Portugese Substack pagina). Je hoeft niet te betalen en dat mag natuurlijk wel, want schrijven is ook werk. Door je in te schrijven blijf je altijd op de hoogte van nieuwe artikelen, blogs, overpeinzingen, gebeurtenissen en van mijn leven in Portugal in het algemeen.
En je mag dat wat ik schrijf altijd delen met anderen van wie je denkt dat ze het op prijs stellen om te lezen.
Zonder het onderschrift gelezen te hebben, wist ik dat de foto genomen was aan de Mauritskade. Ik heb mijn zwemlessen gehad in ''De Mauritskade''. En jaren later in de omgeving daar gewerkt.
Indisch eten in Bogor! Heerlijk. ik ben jaloers. Hoewel ik hier (Fuerteventura) vaak Indisch of Chinees kook. Maar niet zo uitgebreid als wat jullie daar in Bogor aten, aangezien mijn Spaanse vriend niks van buitenlands eten moet hebben. Wat dat betreft echt een boer die wat hij niet kent niet eet.