Ongeduldig door de warmte
Soms kan een lange hete zomer mensen ongeduldig en ongedurig maken. Ken je dat van jezelf? In Nederland komt het niet zo vaak voor dat het bijna dagelijks en weken achter elkaar boven de 35ºC is. In het zuiden van Europa gebeurt dat wel, wat vrij normaal is voor deze landstreken. Het landklimaat in het gebied waar wij wonen in de bergen heeft het voordeel dat de nachten bijna altijd afkoelen naar onder de 20ºC. Dus wij kunnen ’s nachts en in de vroege ochtend genieten van een koele berglucht. En toch merk ik dat zelfs ik - en ik kan goed tegen de warmte - ongedurig wordt. Dat merk ik ook aan vrienden en deelnemers aan mijn yogalessen. Bij sommigen neemt het de overhand en hebben ze het gevoel dat ze in een depressie terecht komen. Ook het fysieke lichaam begint dan klachten te vertonen als pijnlijke benen, opgeblazen gevoel, zweten, geen honger, gewrichten die hun soepelheid verliezen en nog veel meer van die ongemakken waarvan ik weet dat ze instant verdwijnen op het moment dat de zomer zich terugtrekt.
Van binnen naar buiten en terug
Twee weken geleden schreef ik In trance van de zomerse zintuigen en hoe die waarnemen en registreren in de verschillende seizoenen. Simpel gezegd: In de zomer bewegen ze van binnen naar buiten en na de zomer keren ze opnieuw naar binnen. Op het hoogtepunt van de zomerdagen reiken ze uiterst ver het universum om licht en hoge frequenties in zich opnemen die later in de winter weer worden gebruikt om de donkere hoeken en gaten van ons onderbewustzijn in het licht te zetten. Of we willen of niet.
Ik heb genoeg van het lanterfanteren
Die ongedurigheid of dat ongeduld dat soms in een gevoel kan omslaan van hopeloosheid, dat we zouden kunnen interpreteren als het begin van een depressie, heeft alles met onszelf te maken. Ik zelf heb op een dag genoeg van het vieren van de zomer, van het lanterfanteren, want iets in mij wil altijd opnieuw naar binnen om met plezier en verve het pad naar nog meer bewustzijn te bewandelen. En dat is voor mij lastig (en niet onmogelijk) als het kwik zo hoog stijgt voor langere periodes. Tegenwoordig onderken ik dat gevoel en sinds ik dat doe is het leven lichter geworden.
Wat mis je in je leven?
Afgelopen woensdag gaf ik een les die voornamelijk gericht was op het verminderen van onze onbewuste weerstand tegen een omstandigheid (een hete zomer in dit geval) die we niet kunnen veranderen. We gedragen ons onbewust als slachtoffer van die omstandigheid. Depressie of teneergeslagen zijn is eigenlijk een teken dat we iets missen in ons leven of het is een gebrek aan balans tussen onze fysieke en emotionele staat van zijn. Een gebrek aan zingeving kan een oorzaak zijn waardoor we geneigd zijn dingen te doen die zelfdestructief zijn zoals overeten, veel alcohol drinken of drugs gebruiken met als gevolg dat we onze moraal verliezen en ons systeem (voelen en ervaren) zich deels afsluit.
Oordelen is de grootste moordenaar
Het betere nieuws is dat de duisternis die gepaard gaat met een opkomende depressie ons kan leiden naar het andere eind van het spectrum, naar zelfbewustzijn. De sleutel die we zelf in handen hebben om uit die staat te raken is aandacht voor ons zelf en tegelijkertijd te accepteren dat het zo is en open te staan voor een nieuw gevoel van bewustzijn. Een depressie is iets om mee te werken, om meer over onszelf te ontdekken. Met zo nodig professionele hulp. We gaan trouwens pas echt van het padje af als we deze donkere gevoelens veroordelen. Onze emoties zijn namelijk een uitdrukking van wat er in het huidige ogenblik met ons gebeurt en hoe vervelend het ook mag klinken, die emoties zijn er speciaal voor ons om van te leren zodat we kunnen doorgroeien.
Voelen en ervaren is lichaamswerk
Deze woensdagles met aandacht voor de meridianen en acupressuurpunten, bracht de meesten van ons snel naar de innerlijke weerstand die altijd wel ergens zit. Let wel: zonder die te benoemen. Dat is mentaal werk. Alleen door te voelen en fysiek te ervaren, dat is lichaamswerk. Die aandacht zorgt ervoor dat de geblokkeerde energie vrijkomt samen met de emotie die op die blokkade zit. In de rustperiodes tussen de verschillende langdurig aangehouden yogahoudingen gebeurt dan een soort wonder. Zodra de emotie los zit, doet de aandacht en liefde voor onszelf de emotie wegsmelten samen met de blokkade.
Om kort te gaan, het zijn drie stappen:
Observeren zonder oordelen.
Acceptatie zonder oordelen.
Verantwoordelijk zijn voor iedere ervaring in je leven.
De omissie van de positivo’s
Niets is makkelijk. Althans niet voor mij. Ik ken mensen die zo positief zijn dat ze denken dat alles makkelijk is. Het pijnlijke is dat deze positivo’s de diepe emoties die vastzitten in hun lijf niet kunnen voelen waardoor ze nooit kunnen groeien in bewustzijn.
Nobody said life would be easy
De mensen in mijn omgeving, vrienden en adepten van mijn yogalessen, werken doorgaans dagelijks aan bewustwording en het zijn vooral de negatieve gevoelens die daartoe uitnodigen. Voor mij is een duister gevoel iets positiefs want het is de enige manier om wakker te worden voor waar het leven over gaat. En nogmaals het is zelden een fluitje van een cent. Mijn vader zei altijd wanneer ik als kind maar durfde te klagen: Nobody said life would be easy! En hij had helemaal gelijk.
Dank voor dit heldere verhaal!
Hitte kan veel doen met een mens, en vaak niet in positieve zin. Ik herken dat allemaal (woon op Mallorca en de zomers zijn ook hier bloed geslagen heet).
Interessante benadering van de donkere kant van de menselijke gevoelens. Interessant omdat ikzelf vooral de confrontatie aanga om dingen ‘bij de kop aan te pakken' ipv het weg te cijferen. De belangrijkste mensen in mijn omgeving (ouders) babbelden er vooral overheen en miskenden de diepe wonden. De ene uiteindelijk zwaar getroffen door psychoses en schizofrenie, en de ander vooral levend in die heile Welt en alles ontkennen wat mis is. Het stemt tot nadenken dat dit niet de juiste tactiek is. De geest denkt wellicht dat het werkt, maar de leegte of de kapotheid die daardoor achterblijft zorgt niet voor gemoedsrust.
Als ouder van 2 prachtige jonge mannen oefen ik me in meer begrip ipv pragmatisch oplossen. Luisteren naar je gevoelens en vooral van die van je kinderen en/of naasten. Een oefening in nederigheid vooral als je van nature extravert bent.
Je merkt het vast al, veel lullen om het lullen ipv luisteren en leren van wat je lichaam en geest vertellen.
Dankjewel Liesbeth, jouw bijdragen stemmen altijd weer tot nadenken. IJzer met handen breken lukt nou eenmaal niet.