Gezondheid en ziekte en alles daar tussenin hebben me van jongs af bezig gehouden. Dat begon eigenlijk toen ik vijf jaar was. We woonden toen op Sicilië. In het dorp Bronte op de helling van de Etna. Soms droeg de vulkaan sneeuw en meestal rommelde en boerde hij vuur en wolken. Vanaf ons dakterras zag ik de vulkaan in al haar glorie. Voor mij was het leven prachtig in dat huis boven de meelfabriek. Het was heerlijk weer, ik speelde op straat en op zondag gingen we net als het hele dorp naar de koele kerk. In onze mooie jurken. Daarna bleven we op het grote plein hangen terwijl de grote mensen van alles aan elkaar te vertellen hadden. We aten heerlijk eten, gingen naar het buitenhuisje van Piero en familie waar we uren aan tafel zaten in de schaduw van de wijnranken. In de winter kregen we kisten met sinaasappels.
Op een dag gingen we met de hele familie naar een huwelijk. Alle kinderen kregen er een ijsje. Van mijn moeder mocht ik nooit ijs vanwege het water dat we ook nooit mochten drinken. De makers verzekerden mijn moeder dat het van gepasteuriseerde melk was gemaakt en geen gevaar dus. Een dag later werd ik ziek met hoge koorsten. Ook mijn zus werd ziek. Alleen ging mijn koorts niet weg. Huisarts dokter Zappia kwam en stuurde me naar het grote ziekenhuis in Catania voor onderzoek. Ik bleek tyfus te hebben. Het dorp was aangeslagen. Iedere dag werd er voor mij gebeden in de kerk. Ik ging dood en dat wist ik. Dat moment herinner ik me als de dag van gisteren. Ineens werd ik wakker. Het was niet de bedoeling kreeg ik te verstaan. Dus dankzij de gebeden, mijn dag-en-nacht zorgende moeder en natuurlijk dankzij de altijd in het zwart geklede dokter Zappia met zijn lange pinknagels, werd ik langzaam beter.
Toen ik zelf kinderen had, ging ik bij twijfel naar mijn antroposofische huisarts dokter Eysenga. Op een keer zei hij mij: “Zelf nadenken, verder studeren en leren en vooral luisteren naar de innerlijke antwoorden op de vragen die je hebt. Vertrouw erop dat het waarheid is. Je weet het allemaal.” En zo geschiedde.
Sindsdien heeft zelfzorg op fysiek, mentaal en emotioneel gebied me beziggehouden. Vandaar dat ik al veertig jaar onder andere de yogaleer bestudeer en praktiseer. De reden dat ik nog steeds les geef, is om anderen de kans te geven die weg naar de “kennisbank” te vinden. De ruimte waar alle antwoorden al zijn. De weg openen naar de deur die leidt naar die universele kennisbank, dat zie ik als mijn taak.
Zondag les
Voor wie wil, geef ik zondag een les die draait om de blaasmeridiaan en tevens het hele lichaam zal aanraken. Je kunt merken dat de blaasmeridiaan geblokkeerd is als je last hebt van onder andere:
Neusverkoudheid, tranende ogen bij wind in de ogen, vergeetachtigheid, gehoorstoornissen, stijve nek, schouders, lage rugpijn, hernia, blaasontsteking, niet kunnen ophouden van urine, uitstralende pijn in de benen, kramp in de kuiten, enkelklachten, pijn in de voeten.
Bij te weinig energie in deze meridiaan voel je je minder weerbaar, heb je last van angsten, ben je lusteloos en heb je gebrek aan wilskracht.
Bij te veel energie, het andere uiterste, voel je onrust, opwinding tot aan ADHD toe of zelfs mentale verbittering en emotionele blokkades.
Het werken op een specifieke meridiaan heeft gevolgen voor alle meridianen in je lichaam en dus op de hele constitutie. Alles op ieder vlak is met elkaar verbonden tenslotte.
Een blaasmeridiaan die in harmonie is maakt dat je sterk bent en bruist van de wilskracht. Dat komt goed van pas voor de deelnemers van de workshop Wereldvrede begint bij jezelf. Omdat deze meridiaan vooral actief is tussen 15 en 17 uur is het verstandig extra water te drinken in deze periode.
Als je van plan bent te komen, neem vooraf dan even de tijd om te voelen en te identificeren welk fysiek, mentaal of emotioneel ongemak jouw aandacht steeds trekt. We beginnen de les namelijk met een meditatie om dat te onderzoeken.
Wie weet tot zondag in de mooie zaal!
Liefs, Liesbeth
Vergeet niet je in te schrijven. HET IS GRATIS.
Zo blijf je altijd op de hoogte van nieuwe artikelen, blogs, overpeinzingen, gebeurtenissen en van mijn leven in Portugal in het algemeen.
En je mag dat wat ik schrijf altijd delen met anderen van wie je denkt dat ze het op prijs stellen om te lezen.
Mooi verhaal Lies!!!