Je kinderen zijn je kinderen niet
Met de zomer in volle gang komen in Portugal grote families bij elkaar om vakantie te vieren. Grootouders, ouders, kinderen, kleinkinderen en misschien wel achterkleinkinderen. Ze zitten in de schaduw aan de rivier. Het koele water is welkom en de hoge bomen bieden schaduw genoeg om met elkaar te picknicken. Zo’n familievakantie duurt een week of twee weken en dan gaat iedereen weer zijns weegs totdat het Kerstmis is.
Mijn familie was ook in Portugal. Bij ons. Een week van bijpraten, capriolen in ons zwembad, lekker eten, spelletjes doen en hangen op de bank. Het was een heerlijke week. Toen zij weg waren ging ik wat laden opruimen van mijn bureau en vond deze foto van mijn zonen. Ik denk dat ze daar vier en zes zijn of misschien een jaartje ouder. De foto is dus meer dan veertig jaar oud. Ik liet het beeld op me inwerken. Toen schoten de woorden van Khalil Gibran me te binnen uit De Profeet. Woorden die ik voor het eerst las toen ik nog geen kinderen had. Die woorden hebben me nooit meer los gelaten.
Liesbeth Steur in Portugal is a reader-supported publication. To receive new posts and support my work, consider becoming a free or paid subscriber.
Je kinderen zijn je kinderen niet. Ze zijn de zonen en dochters van ’s levens hunkering naar zichzelf. Ze komen door je, maar zijn niet van je, en hoewel zij bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Jij mag hen geven van je liefde, maar niet van je gedachten, want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen, Want hun zielen toeven in het huis van morgen, dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen hun gelijk te worden, maar tracht hen niet aan je gelijk te maken. Want het leven gaat niet terug, noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie bent de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten. De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige en hij buigt je met zijn kracht, opdat zijn pijlen snel en ver zullen vliegen. Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter een vreugde voor je zijn: Want zoals hij de vliegende pijl liefheeft, zo mint hij ook de boog die standvastig is.
Uit: Kahlil Gibran (1923). De Profeet
Ik schep vreugde in het volgen van de ontwikkelingsweg van mijn kinderen, kleinkinderen en die van mezelf. En eigenlijk van alle mensen in mijn omgeving, jong of oud. En die vreugde komt voort uit het weten dat ik geen invloed kan uitoefenen. Ruimte geven en luisteren zijn mijn enige taken.