Ik ben een liefhebber van wat is
want het doet pijn als ik ruzie maak met de werkelijkheid
Het leven is licht.
Of denk jij dat het zwaar is?
Soms?
Of altijd?
Is het waar dat het leven licht of zwaar is?
Die vraag stel ik aan mezelf als het leven gewichtig wordt.
Ik heb niet echt een antwoord en heb wel het idee dat ik als denkend wezen zelf het gewicht bepaal. Er is niemand die dat voor me doet. Er is geen enkele omstandigheid die het gewicht bepaalt.
Ik doe dat zelf.
Ik kijk naar de natuur en dat is makkelijk voor mij omdat ik er middenin woon. Alles wat ik zie is natuur. Geen huizen, geen mensen. En wanneer ik tijd maak om die natuur te bestuderen zie ik en voel ik dat het leven voor de natuur hetzelfde gewicht heeft (namelijk geen) en aangezien wij mensen ook natuur zijn, uitgerust met een extra, zou iedere zonsopkomst voor ons ook een feestje moeten zijn. Dat is niet zo merk ik als ik de mens bezie.
Dat gewicht komt volgens mij omdat we niet op de juiste wijze gebruik maken van ons denken, van dat fantastische, unieke vermogen. We zijn niet de baas over het denken zal ik maar zeggen. Het denken doet zijn eigen ding bij gebrek aan leiding.
Eigenlijk zouden wij mensen van kinds af aan les moeten krijgen in Leren denken en net zolang trainen tot we het kunnen beheren en beheersen. Zoals leren praten en lopen.
Het vergt dagelijkse inspanning om je iets eigen te maken. Er zijn vele wegen om te komen tot een goede verstandhouding met je denken. De oude filosofen waren er al mee bezig en tegenwoordig heel wat leraren, teachers en guru’s. Gelukkig maar want hoe meer mensen zich hiermee bezighouden, hoe meer vrede op aarde.
Een van die leraren is Byron Katie. Zij is de enige die een eenvoudige manier op tafel gelegd heeft om zonder hulp van buitenaf je denken te onderzoeken. Geloof me. Ik ben ervaringsdeskundige. Het enige nadeel van haar werk is, dat je wordt teruggeworpen op jezelf en dat is voor veel mensen moeilijk. Want als je er achter komt dat je je hele leven hebt ingericht op het feit dat jij het slachtoffer bent van alles en iedereen om je heen, dan blijken alle zogenaamde zekerheden die je voor jezelf had bedacht, niets waard. Daarbij zijn er ook mensen die verslaafd zijn aan hun manier van aandacht genereren en die kunnen ze niet meteen afleggen. Alles kost nu eenmaal tijd.
Katie noemde haar werk The Work. En ja, het is hard werken waarbij oprechtheid en liefdevolheid naar jezelf toe belangrijke rollen spelen.
Ik kwam haar werk tegen rond 1997 en was meteen gefascineerd door de eenvoud. Hoewel ik meer van de zelfstudie ben, ben ik toch in 1999 naar Amerika gegaan om een training/opleiding bij haar te volgen. En weet je waarom? Omdat het werkt! Voor mij.
Wat als een bom insloeg waren vier observaties die sinds die eerste keer in 1997, iedere dag meer waarheid bevatten voor mij. Ik citeer:
1. Er bestaan maar drie soorten zaken: De mijne, de jouwe en die van God
(hoe je God of een hogere macht ook ziet. Voor mij betekent God “realiteit” omdat de werkelijkheid regeert. Alles wat ik niet onder controle heb, zijn Gods zaken)
Wanneer ik in gedachten met jouw of Gods zaken bezig ben, dan zijn afscheiding en eenzaamheid daar het gevolg van.
Wanneer jij jouw leven leidt, en ik – mentaal – ook jouw leven leid, wie bekommert zich dan om mij?Geen wonder dat ik me eenzaam voel. Het feit dat ik mentaal in andermans zaken zit, weerhoudt me ervan me met mijn eigen zaken te bemoeien.
Het is pure arrogantie om aan te nemen dat ik weet wat het beste voor jou is. Kan ik op de lange duur meer dan jij of dan God weten over jouw leven en welzijn? Die arrogantie levert stress op, getob en onrust.
2. Angst
Angst is slechts twee dingen. Iemand gaat me afnemen wat ik bezit of iemand geeft misschien niet wat ik wil.
3. Dat wat is, is
Ik ben opgehouden de realiteit tegen te spreken.
Hoe weet ik dat de wind moet waaien? Hij waait. Hoe weet ik dat dit iets van de hoogste orde is? Het gebeurt. Je verzetten tegen “dat wat is” is net zoiets als een kat leren blaffen. Hopeloze zaak.
Ik weet dat de realiteit goed is zoals hij is, want als ik me ertegen verzet voel ik spanning en frustratie. Het voelt onnatuurlijk en onevenwichtig. Wanneer ik dat gegeven erken, wordt mijn gedrag helder, vriendelijk, onbevreesd, eenvoudig, vloeiend en moeiteloos.
4. De orde van creatie (de schepping) | Denken – Voelen – Handelen – Hebben
Een gespannen gevoel is het resultaat van hechten aan een voorafgaande overtuiging. We denken, hebben een gevoel en reageren dan op dat gevoel. In een poging onze gevoelens te veranderen, grijpen we naar iets buiten onszelf (relaties, seks, eten, alcohol, drugs) als tijdelijke troost en in de veronderstelling dat we dingen onder controle hebben.
Als ik een gespannen gevoel heb, dan onderzoek ik mijn denken (doe ik The Work) en merk dat het gevoel verandert – orde neemt de plaats in van chaos. Chaos is het gevolg van hechten aan een onwaar idee, een idee dat in mijn ogen waar is, totdat ik het onderzoek. Zolang er niet onderzocht wordt, brent de oorspronkelijke leugen nog veel meer ideeën voort. Dit is een hopeloze poging om te bewijzen dat iets wat nooit tot vrede of een oplossing kan leiden, waar zou zijn.
Niet meer en niet minder. Het leven is licht. We maken het zwaar omdat we niet begrijpen hoe ons waardevolle denken werkt. We zijn geen slachtoffer van anderen of van omstandigheden, we zijn slachtoffer van dat onderschatte denken dat om leiding vraagt.
Dank je voor het lezen van Liesbeth Steur - Nederlands. Ik publiceer over mijn leven en werk in de bergen van Portugal, over yoga zoals het van oorsprong bedoeld is en over kwesties die samenhangen met het ons bewust worden van onze beweegredenen in het leven. Schrijf je in om niets te hoeven missen. En je mag natuurlijk je waardering ook uitdrukken met een kleine maandelijkse bijdrage van € 5. Want schrijven is een bijna fulltime baan. Dank!