Er zijn van die dagen dat alles anders loopt dan gedacht. Ik had mijn schrijfdagdeel al verschoven naar de ochtend omdat ik in de middag in de stad moest zijn. Ik verschuif liever niet mijn schrijftijd, maar een beetje souplesse kan geen kwaad. Op het moment dat ik achter mijn bureau ging zitten, ontving ik een berichtje van de witgoedman die al drie weken mijn wasmachine heeft om te repareren. Het onderdeel bleek bijna net zoveel te kosten als een nieuwe machine. Het besluit was snel genomen. En nu heb ik niet geschreven maar kan wel weer wassen. Wat ook zijn voordelen heeft.
Het is hier onstuimig regenachtig weer de laatste dagen. Goed voor het land. Dat wel. De elektra valt regelmatig uit en ook het internet. Het duurt allemaal niet lang en ik vind het internet vaak toch alleen maar afleiding van mijn eigen internet. Ja, ik denk dat wij mensen allemaal een eigen internet hebben. Ontelbare verbindingen in ons lijf die via ons zenuwstelsel alles - maar dan ook alles - met elkaar verenigen. Een persoonlijke zoekmachine naar antwoorden waar we waarlijk wat aan hebben voor ons leven op aarde. Het kunnen existentiële vragen zijn, ze kunnen te maken hebben met je gezondheid en met het dagelijks leven. Als je je antwoorden daar van binnen niet kunt vinden, vind je ze ook niet op het wereldwijde web.
De kleine kunst is het stellen van de juiste vraag, net als bij Google. De grote kunst is om stil te worden en uitermate aandachtig te luisteren naar een antwoord dat zomaar kan verschijnen op heel veel manieren. Twee talenten heb je daarvoor nodig: vertrouwen en nieuwsgierigheid. De rest is volharding en dagelijkse training, als je er aan denkt. Want leren je bewustzijn, je aandacht te sturen, is een weg van vallen en opstaan.
Zoals ik al zei kunnen de antwoorden op vele manieren verschijnen. Sommige mensen noemen het intuïtie, anderen horen een stem en soms struikel je letterlijk over iets en weet je het. Of je krijgt een berichtje, je leest een woord, je hoort een liedje. De antwoorden zitten meestal verstopt in iets. Er staat niet ineens iemand voor je die je het antwoord geeft. Nee, aandacht voor de details in je dagelijks leven, herbergen de oplossing.
Aandacht voor jezelf en geduld met jezelf verhinderen dat je jezelf meteen veroordeelt omdat je iets niet goed doet. Als je echt aandacht zou hebben voor wat je denkt bijvoorbeeld dan zul je merken hoe meedogenloos je bent voor jezelf en iedereen. Iedere gedachte is een oordeel. Ik onderzoek mijn denken met regelmaat. Kijken of ik onbewust van die onuitgesproken veroordelende gedachtes had over situaties en mensen. Ik heb bepaalde regels die ik volg. Eentje, die wordt toegeschreven aan Jezus Christus, is deze:
Wat gij niet wilt dat u geschiedt doet dat ook een ander niet.
Zo simpel is het. Ik toets daar alles aan. Dus als ik lelijk denk over de ander, doe ik dat ook over mezelf. Onderzoek dat maar eens en je zult merken dat de uitkomst van zo’n onderzoekje altijd vele malen liefdevoller is dan die ene gedachte die je had. Dan wordt urenlang geen internet of weken geen wasmachine een kans op zelfonderzoek of onverwachte ontmoetingen met andere mensen die de was voor je doen.
Dank je wel voor de schoonheid van woorden en gedachten. Ik kan me er helemaal in vinden.🍀🌺