Daders en slachtoffers
Ze zijn er voor elkaar want zonder tegenpolen worden we niet wijs
Hier bij Yoga & More schrijf ik voor de deelnemers aan mijn yoga- en bewustzijnslessen. Het zijn meestal uitnodigingen voor een volgende les, een beschouwing, een idee. Wat het ook is, het heeft altijd te maken met het bewustzijn dat denken, lichaam en emoties jouw gereedschappen zijn waarmee je een prettig leven kunt leiden. Meestal is het namelijk andersom. We hebben geen idee waarom iets doen, zeggen of voelen. Wanneer je niet bij mij in de buurt woont, kun je gewoon meelezen. Voel je vooral welkom.
“Nee, daar heb ik geen zin in, dacht ik en zei: “Natuurlijk kan ik dat voor je doen. Wanneer wil je het hebben?”
“Morgen?” En opnieuw zei ik spontaan: “Natuurlijk!”
Hoeveel leugens vertellen we op een dag. Misschien is het woord leugen een zwaar woord. Toch is het in de ware zin een leugen wanneer je niet de waarheid vertelt.
Belangrijker is de vraag: waarom zeg ik niet gewoon wat mij beweegt, wat ik werkelijk voel? Wel, in de meeste gevallen wordt een afwijkende mening niet gewaardeerd en ik denk dat er nog een reden is. Vaak zijn we niet present. Dan leven we op onze automatische piloot. Dan leven we vanuit ons onderbewustzijn en laten ons leiden door de programmering in ons.
De meesten van ons zijn altijd gefocust op de ander. Gewoon omdat we dat zo hebben geleerd. Zo kun je iedereen een stapje voor zijn en de waardering krijgen voor de zogenaamde empathie die je tentoonspreid. Een klopje op je schouder. Een beetje aandacht. Eigenlijk alles dat wij mensen zomaar ook aan onszelf kunnen geven. Zelfwaardering. We hebben andermans waardering niet nodig.
Toen ik een kind was, deed ik niets anders dan me focussen op een ander om die waardering te krijgen. Maar mijn gedrag had altijd een averechts effect. Ik werd haantje-de-voorste genoemd of kreeg naar mijn hoofd dat ik niet zo bijdehand moest doen. Of erger. Ik werd met regelmaat aan mijn vestje getrokken en naar achteren gestuurd. Mijn plaats was achteraan en niet in de schijnwerpers.
En zo worden slachtoffers geboren.
Ik doe alles voor de ander, kan bijna voelen en horen wat de ander voelt en denkt, schakel zelfs het contact met mezelf uit om nog beter te zijn in het zijn van de ander. Niemand lijkt daar iets van te vinden, behalve dat ze het als doodnormaal beschouwen en erger nog ze maken wel gebruik van mijn dienstbaarheid zonder dankjewel. Het is voor de ander een vanzelfsprekendheid dat ik er altijd ben en klaar sta om te helpen.
Tegenwoordig begrijp ik ook dat hun reactie net zo’n automatisme is, omdat ze geleerd hebben om ja te zeggen op mijn hulpaanbod. Ook zij denken daar niet meer bij na. Ook zij zijn onbewust van hun handelen zoals de meeste daders. Misschien hebben ze helemaal geen behoefte aan mijn hulp, maar om mij een plezier te doen zeggen ze “ja”.
De hele wereld leeft in een leugen met elkaar.
Ik kan tegenwoordig mijn gedrag zien voor wat het is. Toch schiet ik af en toe terug in dat oude patroon. Zodra ik ontdek dat ik het weer aan het doen ben, moet ik lachen, corrigeer de stand van de zeilen zodat ik voor de wind ga zonder inspanning. Vreugdevoller wordt het niet.
Nooit had ik iets op met zelfonderzoek zoals dat in deze tijden in de mode is. Iedereen lijkt dat te doen. Nu er zoveel aandacht voor is gaan er stemmen op die zeggen dat het maar eens afgelopen moet zijn met het tijdperk van het individualisme.
Weet je wat ik denk?
Ik denk dat het een noodzaak is, want zonder zelfkennis gaat er in de wereld – de samenleving – niets veranderen en kunnen we ons nooit verbinden met elkaar.
Normaalgesproken kan een onverwachte gebeurtenis zoals een wereldwijde ramp zorgen voor een broodnodige wake-up call. Het kan ook anders.
Een reset die de menselijke maat volgt kan namelijk ook. Daarvoor is nodig dat de mens erachter komt dat hij (met hij bedoel ik: hij of zij) altijd oorlog voert in zijn eigen hoofd. Gewoon, omdat we allemaal denken te weten wat goed is voor de ander en wat die dus moet doen om ons blij te maken. Iemand is altijd slachtoffer of dader zolang hij aanneemt dat hij zijn denken is, terwijl het denken een gereedschap is om te overleven en te leren.
De mensen verschillen niet echt van elkaar. Normen en waarden die we koesteren zijn hetzelfde want we zijn diep in ons hart eigenlijk alleen maar aardige jongens en meisjes die nooit geleerd hebben hun denken op een juiste manier te gebruiken. Zodra je dat kunt zien en ervaren, verandert de wereld vanzelf.
Ik leerde dat niemand geboren wordt als slachtoffer. Het is een programmering van het individu van jongs af aan via opvoeding en maatschappelijke regels. Dat is de manier om volgzame mensen te creëren, die graag aan andermans leiband lopen. En aan die van de overheid. De constructie van de wereldwijde samenleving heeft als basis de afhankelijke mens die zijn eigen verantwoordelijkheid uit handen heeft gegeven.
De volgende stap is dat de mensheid totaal inslaapt, zich steeds onbewuster wordt van zijn oorsprong en zo een zombie wordt. Een zombie is een mens die leeft zonder contact met zijn eigen geest. Dat is in mijn ogen geen compleet mens.
Een mens is zoals de planten, bloemen, dieren en mineralen: begeesterd of bezield. Alles dat leeft draagt geest in zich, anders leeft het niet. Alles in de kosmos is begeesterd. Alleen de mens is zo geprogrammeerd dat de geest deels is uitgeschakeld. Althans, het contact ermee. De lichaamscellen vibreren nog wel en daar is alles mee gezegd.
Leren gebruik maken van ons gezond verstand betekent misschien dat je zelf nadenkt over alles en je altijd afvraagt of het wel waarheid bevat, wat je leest en hoort. Ik toets alles, soms tot ergernis van mijn huisgenoten. En wat ik niet weet, bestudeer ik van alle kanten. Ik laat het onderwerp bezinken tot er op een dag iets wel of niet resoneert met dat wat in de geest leeft. Zonder enige twijfel.
De geest is niet iemand of iets. De geest is een frequentie die in ons is, boven ons, onder ons en overal om ons heen. We kunnen afgesloten zijn ervoor of ons openen. In het veld van de geest wordt alles geweten. Daar ligt de ware wijsheid.
Je hoeft je niet open te stellen voor de geest. Het is niet iets dat je doen kunt. Je word je bewust van de frequentie op het moment dat je LEEFT (dus vooral niet nadenkt) en je gewaar wordt dat je met iets resoneert dat ruimte schept van binnen, dat grenzen doet wegvallen waardoor diepe rust intreedt en vanuit je hart het gevoel van zeker weten opstijgt. Geen twijfel. Een boom twijfelt ook nooit over zijn groeiproces. Het is niet jouw aangeleerde of verworven wijsheid. Nee, deze waar ik het hier over heb, verschijnt vanuit het grote geheel. Het laat je een verbondenheid voelen die vreugde schept en tegelijkertijd overstijgt het al het aardse gesodemieter tussen mensen.
Veel mensen gaan de natuur in om zichzelf te kunnen hervinden. Dat is een goed idee. Want jij mens bent de natuur. Je bent de boom, de koe, de wolf, de berg, de rots. Het enige verschil is dat jij als weldenkend mens bewustzijn hebt en dat bewustzijn kun je sturen.
Op het moment dat je meester bent van je bewustzijn leef je waarlijk – nu, in dit moment – en voel je de aanwezigheid en de sturing van geest altijd.