Automatisme heeft zo zijn voordelen
Behalve automatisch geloven dat wat je denkt, voelt, zegt en doet het juiste is
Laatst, tijdens een wandeling door bos en wijngaarden, vloog er bijna een insect in mijn oog. Omdat ik automatisch mijn ogen sloot en mijn hoofd opzij draaide, vloog de vrolijk vliegende wesp aan mij voorbij. Ik liep verder en dacht over de vanzelfsprekende fysieke reacties die we hebben. We hoeven er niet over na te denken, zo reageren gaat helemaal vanzelf. Wanneer we per ongeluk iets heets aanraken (een vuurtje of een pan) trekken we ook meteen onze hand terug. Stel, dacht ik toen, dat we daar eerst over na moeten denken hoe we het insect kunnen ontwijken of hoe we onze hand kunnen terugtrekken uit het vuurtje?
“Oh een wesp komt op me af. Nu zal ik mijn ogen sluiten en mijn hoofd opzij draaien.” Nee, dat duurt veel te lang.
“Oh mijn hand zit in het vuur. Dat doet pijn. Ik geef nu opdracht om mijn hand terug te trekken.” Ook dat duurt veel te lang, dan is je hand allang verbrand.
Toen herinnerde ik mij een citaat van Rudolf Steiner en heb het opgezocht. Hij zegt dat alle automatische processen pas geleerd zijn na talloze vergissingen. De mens is in de evolutie aan van alles blootgesteld en heeft van zijn foute (niet levensreddende) reacties geleerd. In eerste instantie was het misschien wel zo dat de mens eerst moest verzinnen hoe te reageren om te overleven. Bij een eerste ontmoeting met een insect, kwam die in het oog terecht. Eeuwen verder denkt niemand er meer over na hoe te reageren om het oog te redden. Het gaat helemaal vanzelf. Een automatisme is het geworden. Iets wordt pas een automatisme als de situatie vaak genoeg voor komt. Alleen zo kunnen we het vermogen ontwikkelen om dat wat we geleerd hebben een nieuwe automatische reactie te laten worden. Dus van iets negatiefs komt iets positiefs.
Mijn zus Patricia zegt altijd: “bad things happen for a good reason”. En gelijk heeft ze.
Iets een automatische reactie te laten worden, vergt BEWUST te zijn en veel training.
Niet alleen onze fysieke reacties zijn een automatisme, eigenlijk is ons hele gedrag – wat we denken, voelen, zeggen en doen – een automatisme. Het is in dit geval ONBEWUST aangeleerd van kinds af aan. Al die aannames die we ons hele leven hebben gedaan en voor waarheid hebben aangenomen, zorgen er nu voor dat ons gedrag honderd procent voorspelbaar is wanneer in eenzelfde situatie met dezelfde soort mensen.
Het zit opgeslagen in ons onderbewustzijn.
De volgorde van de schepping is zo:
Onze zintuigen nemen iets waar dat zich meteen verbindt aan een reeds bestaande overtuiging (onbewuste zelfgefabriceerde waarheid) en dan bijna instant voelen we in ons lichaam een emotie die daarmee samenhangt.
Zodra we iets voelen slaat het denkapparaat aan dat gaat bewijzen dat het gevoel waarheid is. Dus het denken – toch de grootste en sterkste kracht in het universum – doet er alles aan om die emotie recht te praten.
Is het een ongemakkelijke emotie dan kunnen we die onderzoeken. Een aangename emotie laten we voor wat het is voorlopig. Dat stoort niet.
Wij mensen zijn verhalenmakers. Van alle gebeurtenissen, mensen en dingen maken we een fictie verhaal en doen alsof het non-fictie is. Nooit vragen we ons af waar die ongemakken vandaan komen, terwijl we dat gewoon kunnen doen.
Nou ja gewoon?
Een eerste vereiste is dat we ons bewust zijn van de onwaarheid van het ongemak en ten tweede moeten we begrijpen dat alleen door onze vrije wil in te zetten we de herkomst van het ongemak steeds opnieuw kunnen onderzoeken. Net zolang tot het niet meer bestaat.
Wanneer we weten dat sommige “verhalen” diep ingesleten zijn en zo oud als de weg naar Rome dan snappen we ook dat we soms niet eens weten dat we die in ons meedragen en dat die verhalen dienen als uitgangspunt voor ons dagelijkse gedrag. Net zo goed als we niet bewust weten dat we onze hand uit het vuur weg moeten trekken om schade te voorkomen.
Automatisch alle handelingen verrichten wanneer we een auto besturen is handig. Of fietsen, schaatsen en lopen. Ik ben pro-automatisme als het kan. En alleen als het bewust is aangeleerd.
Automatische gedachten en emoties echter zijn meestal bezijden de waarheid. Die verdienen onze aandacht als we tenminste tot bewustzijn willen komen van de herkomst van onze reacties.
Eigenlijk zit de mens nog steeds in een uitdagend leerproces dat “wat” tijd nodig heeft.
Het proces naar bewustwording van onbewust aangeleerde automatismen.
De vraag is hoeveel oorlogen en familie- en vriendenruzies er nog gevoerd moeten worden voordat we automatisch en zonder omhaal van elkaar kunnen houden.
Ja mooi verhaal! En zo is het!! Dankje lieve zus!!