Angst of liefde

Is het een keuze?

Angstbord bij het speeltuintje

Angst of liefde. Wanneer we voor die keuze worden gesteld, kiest waarschijnlijk iedereen voor het laatste want wie wil er nou in angst leven. Geen weldenkend mens, lijkt me. 

Bij het lezen van een bord bij een speeltuintje in het Spaanse stadje Valencia de Alcántara dat op nog geen twintig kilometer van ons huis in Portugal ligt, las ik alleen maar angst. Eigenlijk worden we van hogerhand voor van alles bang gemaakt, zelfs voor de gevaren in een speeltuin. Daar is dan zo’n bord voor nodig dat volgens mij helemaal niemand leest. 

Want stel je voor:

Ik kom met mijn kindje aangelopen om te spelen in de speeltuin. Dan gaan we eerst een half uur lezen wat mijn kindje wel of niet mag, want ieder speeltuig is aan een bepaalde leeftijd gebonden blijkbaar.  

Hoe werkt zoiets? 

Hoe deed ik dat toen er nog geen rubberen tegels waren in speeltuinen?

Ouders/begeleiders kunnen niet meer zelf nadenken? Of zitten die op hun schermpjes te kijken. 

Wat mankeert de mensheid? 

Hoe zit het met gezond verstand?

Dat soort waarschuwingen staan natuurlijk niet alleen bij speeltuintjes in Spanje. Vast in heel Europa. Misschien worden die borden wel met Europese subsidies neergezet, omdat Europa wil dat alle kinderen veilig spelen. Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat angst van alle kanten in de mensen wordt gepompt om zo de zelfredzaamheid tot nul te reduceren. Dan pas heb je gehoorzame mensen, die precies doen wat de overheid van hen verlangt. 

En toen gebeurde er iets - op dezelfde dag - waar ik vrolijk van werd. Iets dat bevestigde dat er ook nog mensen en kinderen zijn bij wie het licht aanstaat en de schermpjes uit. Kinderen die in alle eenvoud opgroeien in een natuurlijke omgeving, op een natuurlijke school en het merendeel van de tijd buiten doorbrengen. Zonder speeltuintjes. Gewoon in de natuur. 

Ik plaats hier een filmpje van twee kindjes die naar school gaan op de Planeta Alecrim. Ze zingen een liedje terwijl ze hazelnoten rapen.

 De tekst: 

Ieder celletje van mijn lichaam maakt het goed.

Met mij gaat het goed.

Alles is goed. 

Toen bedacht ik dat als alle mensen nou allemaal een dag lang zo tevreden met zichzelf en met hun leven konden zijn als deze twee kinderen, dan is er geen ruimte voor angst en verandert dat instant de hele wereld. 

Stel je voor!